รู้ทันคน รู้ทันเกม ตอนที่ 1

ในการดำเนินชีวิตของมนุษย์นั้น นอกจากจะต้องพิถีพิถันกับเรื่องราวของตัวเองแล้ว เรายังต้องมีการพึ่งพิงคนอื่นรอบข้าง พึ่งพาอาศัยเพื่อนร่วมงาน หรือบุคคลอื่นๆ ที่ทำกิจกรรมหรือใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในสถานการณ์ใดสถานการณ์หนึ่งด้วย เพื่อให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีเราจึงควรให้ความสำคัญกับการทำความรู้จักคนรอบข้างที่ต้องพึ่งพาอาศัยกัน

โลกใบนี้ไม่ใช่ที่อยู่อาศัยของคนประเภทเดียว ในสังคมเราเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา หลากหลายอุปนิสัยใจคอ มีทั้งดีและไม่ดีปะปนกันไป ซึ่งเราไม่อาจแยกแยะออกได้เลยว่า “ใครดี” หรือ “ใครไม่ดี” จนกว่าจะได้ใช้เวลาในการทำความรู้จัก เพียงรูปลักษณ์ภายนอกไม่สามารถเป็นกระจกส่องทะลุเข้าไปถึงจิตใจมนุษย์ได้ทั้งหมด จึงทำให้ในบางครั้ง ปัญหาชีวิตของเรานั้นส่วนหนึ่งมาจากการถูกเอาเปรียบ หรือถูกทำร้ายจิตใจจากบุคคลรอบข้างที่เรา “รู้ไม่เท่าทัน” เขา

“การรู้ไม่เท่าทันคน” เป็นเหตุที่นำมาซึ่งความทุกข์ได้ในทุกๆ เรื่อง เพราะความหมายหนึ่งของการไม่ทันคนก็คือ “ความเชื่อใจ” ซึ่งเป็นความเชื่อใจที่ไร้ความรอบคอบ อันเป็นสิ่งที่ทำร้ายมนุษย์ให้จมอยู่กับความทุกข์ได้มากที่สุดอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นความจริงที่โหดร้ายที่สุด เพราะความเชื่อใจนำมาซึ่งความคาดหวังและความไว้ใจ ทำให้มนุษย์เปิดเผยความรู้สึกมากมายออกสู่คนรอบข้างที่เราคิดว่าเป็นมิตร โดยไม่คิดว่าความรู้สึกอันเป็นความจริงใจที่มีให้ต่อกันนั้นจะหวนกลับมาทำร้ายตัวเองได้ ซึ่งเมื่อเป็นเช่นนั้นความทุกข์จึงเกิดขึ้นโดยไร้หนทางปฏิเสธ

วิธีเดียวที่จะสามารถทำให้เรารอดพ้นจากการถูก “ความไว้เนื้อเชื่อใจ” ทำร้ายได้ก็คือ “การรู้เท่าทันคน” เราจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพิจารณาคนรอบข้างอย่างมีสติ ทั้งในชีวิตการทำงาน การเรียน และทุกๆย่างก้าวที่เราเข้าไปมีปฏิสัมพันธ์ด้วย ควรให้ความสำคัญกับการคัดกรองความสัมพันธ์อย่างเป็นระบบ ไม่ควรที่จะเปิดเผยความรู้สึก หรือเรื่องราวสำคัญในชีวิตของเราให้คนอื่นรู้มากเกินไป หรือเร็วจนเกินไป จนกว่าเราจะสามารถบอกกับตัวเองได้อย่างแน่ชัดว่า “เรารู้จักบุคคลนั้นดีพอแล้ว” และ “เราไว้ใจบุคคลนั้นได้มากพอแล้ว”