การทำใจ ให้ก้าวผ่านทุกอุปสรรค

เพื่อนๆ เคยอยู่ในสถานการณ์
ที่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้
กันบ้างไหมครับ?

หลายครั้ง หลายจังหวะเลย
ในชีวิตผมที่พอเจอกับปัญหาอะไรหนักๆ
แล้วทำให้รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้
ซึ่งทุกครั้งที่เป็นแบบนั้นก็ทำให้ผม
ยิ่งพยายามหาทางดิ้นรนทำทุกอย่าง
เพื่อให้เจอทางออก
.
.
แต่สุดท้ายแล้วบ่อยครั้ง
ทางออกที่ผมเจอก็คือ
การทำอะไรไม่ได้นั่นแหละ
แต่ก็เพราะไอ้คำว่า “ทำอะไรไม่ได้”
ที่วนเวียนอยู่ในหัวนี้เอง
จึงทำให้ถึงแม้ปัญหามันจะผ่านไปแล้ว
แต่ใจก็ยังรู้สึกหดหู่ และรู้สึกได้
ถึงความทุกข์อยู่เสมอ
.
.
ย้อนกลับมานั่งทบทวนดู
บางทีเราก็ไม่ได้ทุกข์ที่สุด
เพราะแก้ปัญหาไม่ได้
ไม่ได้ทุกข์ที่สุดเพราะมัน
มีปัญหาเกิดขึ้น
แต่เราทุกข์ที่สุดเพราะ
ใจเราไม่หยุดซ้ำเติมตัวเอง
และไม่ยอมพาตัวเองให้หลุด
ออกมาจากห้วงแห่ง
ความล้มเหลวนั้นต่างหาก
.
.
ผมนั่งหลับตา
ทบทวนตัวเอง
อยู่ในความมืดมิด
จู่ๆ ก็คิดได้ถึงคำพูดของ
คุณลุงท่านหนึ่งที่ผมเคย
ไปสัมภาษณ์แกเมื่อนานมาแล้ว
ลุงแกเป็นผู้ป่วยโรคต้อกระจกครับ
แต่เพราะว่าแกจนไม่มีเงินรักษา
ก็เลยทำให้แกต้องใช้ชีวิตอยู่
กับความพร่ามัวไปอย่างนั้น
โดยแกบอกกับผมประมาณว่า
.
.
“เราทำอะไรไม่ได้
แต่คือว่าต้องทำใจ”
.
.
รอยยิ้มของคุณลุงยังคง
แจ่มชัดในความทรงจำ
แม้เราจะทำอะไรไม่ได้
แต่สิ่งหนึ่งที่เรายังทำได้ก็คือ
ทำใจตัวเองให้ดีขึ้น
ให้แข็งแรงขึ้นจนผ่าน
เรื่องราวเลวร้ายไปให้ได้
ไม่ได้ผ่านไปแค่กาย
แต่ภายในของเราก็ต้อง
ผ่านมันไปให้ได้ด้วย
.
.
บางทีคำพูดที่ว่าไม่มีอะไร
ที่คนเราทำไม่ได้นั้น
มันอาจเริ่มต้นจากจุดนี้ก็ได้
จุดที่ว่าหากเราทำใจให้ยอมรับ
กับทุกอย่างได้แล้ว
เราก็น่าจะมีโอกาสเริ่มต้นใหม่
และเริ่มต้นทำอะไรๆ ที่เคย
ล้มเหลวให้กลับมาสำเร็จจนได้
.
.
หรือไม่ในอีกแง่หนึ่งก็คือ
บางทีชีวิตเราก็คงยิ้มได้เสมอ
คงเจอความสุขได้บ่อยครั้ง
เท่าที่เราต้องการ
เพียงแค่เราทำใจเราเอง
ให้สามารถก้าวผ่านทุกความทุกข์
ที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตเราให้ได้
.
.
…ก็พอ…

บิว บันดาลใจ