ความอดทน ยาวนานแค่ไหนกัน

บางทีเราก็ไม่ใช่แค่ต้องอดทน
จนกว่าจะพบความสำเร็จเท่านั้น
แต่ยังต้องอดทนเพื่อให้
สิ่งแย่ๆ มัน ผ่านพ้นไปด้วย

“เชี่ยบิว!! กูต้องอดทน
ไปถึงเมื่อไหร่วะมึง?”
.
.
“ก็จนกว่ามัน
จะผ่านไปไง”
.
.
“แล้วเมื่อไหร่วะ?”
.
.
“กูก็ไม่รู้หรอก แต่เดี๋ยว
มึงก็รู้เองแหละ”
.
.
ผมไม่ได้ตอบอะไร
ไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก
เพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่า
เพื่อนผมมันจะต้องอดทน
กับสิ่งที่มันไม่อยากทนนี้
นานแค่ไหน
.
.
หลายๆ คนที่มันปรึกษา
ต่างก็บอกกันว่าให้มันไม่ต้องทน
ต่างก็บอกกับมันว่า
แล้วมึงจะต้องทนไปทำไม
.
.
เอาจริงๆ ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ
แต่บางที การหนี การล้มเลิกอะไรกลางครัน
มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะหลุดพ้น
จากความรู้สึกแย่ๆ ไปได้ง่ายๆ
.
.
เราอาจหนีแรงกดดันจากภายนอกได้
แต่เราไม่อาจหนีแรงกดดันจาก
ตัวเราเองได้ง่ายดายสักเท่าไร
ซึ่งเวลาน่าจะเป็นสิ่งเดียวที่เยียวยา
ทุกอย่างได้ดีที่สุด
.
.
กับบางสิ่งที่ยังควบคุมไม่ได้
กับบางสิ่งที่ยังไม่ได้ดั่งใจเรา
กับบางสิ่งที่ทำให้เราผิดหวัง
กับบางสิ่งที่ยังแก้ไขอะไรไม่ได้
บางทีเราก็ต้องอดทนเพื่อให้มัน
ผ่านพ้นไป
.
.
แล้วค่อยกลับมาเริ่มต้น
กลับมาตั้งต้นใหม่
แล้วอดทนตั้งใจพยายามต่อไป
จนกว่าจะพบกับความสำเร็จที่ฝัน
.
.
การบอกว่าไม่จำเป็นต้องทน
ไม่ได้ทำให้เราผ่านพ้นอะไรไปได้เลย
กลับกันซะอีกที่นำพาเราให้เดินวนอยู่กับที่
อยู่กับการหนีอะไรสักอย่างอย่างไร้จุดหมาย
แล้วก็ก้าวไปถึงไม่ได้ยังจุดที่เราต้องการสักที
.
.
ทุกที่ที่เราจะไป ไม่มีที่ไหน
ไม่ใช้ความอดทน
.
.
ซึ่งบางทีการเดินออกมา
จากบางสิ่งที่ไม่อยากทน
มันก็เป็นสิ่งที่ต้องใช้ความ
อดทนมากกว่าการที่ต้องอดทน
อยู่ต่อไปซะอีก
.
.
เอาเป็นว่ายังไงเราก็คง
หลบหนีการอดทนไม่พ้น
ผมคิดว่ามันเป็นอย่างนั้นนะครับ
เพราะตั้งแต่เกิดมา ผมยังไม่เคยเห็นใคร
ประสบความสำเร็จได้ มีความสุขได้
โดยไม่ใช้ความอดทนใดๆ เลย
.
.
…ในชีวิต…

บิว บันดาลใจ